Çankaya Gazetesi
 |
|||
Nevzat AKSOY
Değerli okuyucularım
Parayı sobaya atma…
Paranın kıymetini bilmeyen çocuğuna, ba-
bası bir gün ders vermek amacıyla, “Bundan
sonra sana harçlık yok. Kendin paranı kendin
kazan ve artık bu eve katkıda bulun, der.
Çocuk önce dayısından borç alır.Aldığı para-
yı babasına getirir verir.Babası çocuğun ver-
diği parayı alır, sobaya atar!
Ertesi gün çocuk gider bu sefer halasından
para ister ve alır.Halasından aldığı parayı da
yine getirir babasına verir.Babası çocuğun ver-
diği parayı alır, sobaya atar!
Ertesi gün çocuk gider amcasından borç
para ister.Aldığı parayı yine babasına getirip
verir.Babası çocuğun aldığı parayı alıp yine
sobanın içine atar!
Artık çocuğa kimse borç para vermez.İş ba-
şa düşmüştür.Çocuk bir küfe bulur.Hale gider,
akşama kadar orada hamallık yapar.Biraz para
kazanır.Akşam eve döndüğünde kazandığı pa-
rayı yine babasına verir.
Babası oğlundan aldığı parayı tıpkı diğer pa-
ralara yaptığı gibi sobaya atmak için doğrulup
uzandığında çocuk sıçrar ve babasının elini
tutar.
Bir taraftan babasının koluna yapışırken bir
taraftan da babasına yüksek sesle bağırır:
“Baba sen ne yapıyorsun? Sakın bu parayı
sobaya atma.Benim bu parayı kazanmak için
akşama kadar iflahım kesildi, mahvoldum” der!
Değerli insanlar hayatta yaşadığımız olaylar
ve gözümüzün önünde bir film gibi cereyan e-
den hadiseler, eğer bizler sorgulayıcı ve bir
ders çıkarma mahiyetinde zihin ve düşüncele-
rimizi yoklarsak Allah’ın bizlere verdiği bu ya-
şam ödülünü, ve yaşamı sorgulamak için önü-
müzde bir ayna gibi duran hadiseler durağında
bir ders almamız gerekir.
Bugün dünyada ve ülkemizde emek verme-
den, bir çaba sarf etmeden, bazı ülke yönetimi
olsun, ister yaşamımızdaki bazı insanların e-
mek, ve zorluğun kıymetini bilmeyen, o insan-
ların yaşadığı zorlu ruh hallerini anlamaktan
uzak oldukları için emeğin değerini anlamak-
tan uzak kalmışlardır.
Emek ve çabanın değer ve kıymetini yıllarca
görmeyen, yönetimler eskiden binbir güçlük
ve yokluklar içinde kurulan cumhuriyetimizin
bu güne kadar kazandığı milli varlıklarımızı bi-
birer birer, hiç emeğe ve bizlere bırakılan mira-
sa saygı duymadan özelleştirme adı altında
maalesef satıldı.
Ülkemizdeki değişik statüdeki insan grup-
larının, yıllarca emek verip, emeklerinin müka-
fatlarını yok sayıp, umut tacirliği yapanlar ne
kadar insan emeğine saygı duyup, bu insanla-
ra hakettiği mükafatı verdiği hepimizce aşikar-
dır.Eskiden bir ülkenin endüstüriyel sanayinin
yakıtı emek ve para idi ;şimdi ise bilgi ve tek-
noloji yerini aldı.Üretim ve sanayileşme arttı,
fakat insana ve insan emeğine verilen değer
azaldı.
Saygı ve sevgilerimle
|
|||
