KEŞKE ÇOCUK KALSAYDIM
Nerde o eski günler, nerde eski oyunlar
Keşke büyümeseydim, hep bir çocuk kalsaydım.
Seksek, misket, dokuztaş, geçmişte kaldı onlar
Keşke büyümeseydim, hep bir çocuk kalsaydım.
Katlardım boş bir kağıt, uçak yapıp atardım
Gökteki uçurtmamın, kuyruğundan tutardım
Saklambaç oyununda, ebe olup yatardım
Keşke büyümeseydim, hep bir çocuk kalsaydım.
Kağıttan kayık yapar, derede yüzdürürdüm
Her gün çamur içinde, annemi bezdirirdim
Sapanımla taş atıp, komşuyu kızdırırdım
Keşke büyümeseydim, hep bir çocuk kalsaydım.
’Aldım verdim ben seni, yendim’ diye sayardım
Takımıma hep güçlü, çocukları koyardım
Kışın naylon poşetle, dik yamaçtan kayardım
Keşke büyümeseydim, hep bir çocuk kalsaydım.
Ağaçtan elmaları, aşırırken gülerdim
Pabucumun ucunu, topa vurup delerdim
Kazağımın koluna, burnumu çok silerdim
Keşke büyümeseydim, hep bir çocuk kalsaydım.
Zaman hayallerimi, öğütüp tek tek yerken
’Göz yumup, açmak’ kadar, yıllar geçiyor erken
Daha oynamadığım , nice oyunlar varken
Keşke büyümeseydim, hep bir çocuk kalsaydım.

ŞAİR ASİYE ALEV AKBOĞA

(“Oxford Üniversitesi – 2012 Uluslararası alanda Müzik ve Şiirde Portreler yıllığında şiirleri yer aldı.)